۱۳۹۰ بهمن ۱۶, یکشنبه

خبرهاي يواشكي

سلام
چطورين؟ خوبين؟ خانواده؟ عهد و عيال؟ بچه ها؟ مامان و بابا؟ خاله خانم و عمو جان؟ همسايه اينطرفي؟ همسايه اونطرفي؟ همه خوبن؟ كمي كسري ندارين؟ دلار و سكه تون رو براهه؟ سفرهاي اروپا تون چطوره؟ دبي و تركيه كه به راهه. البته تركيه سرده خيلي نمي چسبه اما دبي ماشالله ماشالله هوا خوب، قيمتها عالي درهم هم كه خيلي بخواد براتون در بياد 500 تومن. يعني يه بستني بدبخت و مفلوك مك دونالد كه مي خوري مي شه 500 تومن كه خيلي هم قابل نداره. خريد كيف و كفشتون هم كه كمتر از مارك نيست و ديگه با درهم به اين مرقون به صرفگي ديگه كي ميره دي تو دي خريد كنه. همين گوچي خودمون هست ديگه. الحمدلله رب العالمين همسايه هاتون و چهار تا اين ور اونورتون هم كه گرسنه نيستن، دانشجو ندارن، كرايه خونه ندارن از همه مهمتر شكمها هر شب از گوشت و مرغ پر مي شه و گرسنه خيابون خواب نداريم ما.   تازه اينجا كه مي آيم با مانتو هاي همچنان بسيار تنگ، روسري همچنان تا نيمه روي سر و آرايشهاي فضايي مي چرخيم. يعني من موندم اگر تو ايران اينطوري بيرون مي ريم چون يه جورايي با پوشش موافق نيستيم ولي اينجا ديگه چرا؟ اينه كه آدم به صادق بودنشون شك مي كنه. خلاصه ما ملت باد پروريم. خب اينها رو گفتم كه نگفته از دنيا نرم.
و اما اونطوري كه بوش مي آد يه تغيير و تحولاتي هم در فايلهاي ما داره اتفاق مي افته و گويا بك گراند چك ما در حال نهايي شدنه. اميدوارم كه درست باشه. من همچنان رابطه نزديك و عاشقانه خودم رو با وكيل محترم نگه داشتم و فقط منتظر روزيم كه كارم تموم بشه. يعني چه روزي مي شه اون روز كه من يه دل سير با اين وكيل محترممون صحبتهاي سنگين انجام بدم.
مراقب خودتون باشيد و سعي كنيد از هواي برفي لذت ببريد. پولهاتون هم تا مي تونيد به دلار نزديك كنيد.

مويد باشيد.